Tuesday, May 25, 2010

Ceramika

Słowo keramikos pochodzi z języka greckiego i oznacza glinę lub wypalaną glinę.
κεραμικος (keramikos)
κεραμος (keramos) = ziemia, glina


Ceramika to zarówno dziedzina sztuki, jak i nauka, mówiąca o wytwarzaniu przedmiotów z nieogranicznych, niemetalicznych materiałów poprzez działanie na nie wysokimi temperaturami (spiekanie lub prażenie). Materiały te mogą mieć strukturę krystaliczną lub też mogą być szklane. Produkty formuje się z reguły z płynnej masy, która twardnieje pod wpływem ochładzania albo uformowane przedmioty "dojrzewają" pod wpływem wysokiej temperatury.


Po uformowaniu pożądanych kształtów i wysuszeniu masy, przedmioty poddawane są jednokrotnemu, bądź wielokrotnemu wypaleniu. Używa się do tego różnego rodzaju pieców. W zależności od rodzaju techniki są to piece: tunelowe, komorowe, grafitowe i inne.

Temperatura wypalania to od 900 do 2000°C. Podczas obróbki termicznej usunięta zostaje woda, uzyskuje się dzięki temu pożądaną gęstość materiału. Na zakończenie, powierzchnię wyrobów ceramicznych można pokryć szkliwem.


Materiały ceramiczne zdefiniować można jako wszelkie nieorganiczne, krystaliczne tlenki. Są to substancje stałe i obojętne. Materiały ceramiczne są kruche, twarde, odporne na sprężanie oraz łatwe w obróbce.

Tradycyjnymi surowcami stosowanymi do wyrobu ceramiki są rodzaje gliny, jak na przykład kaolinit, nowsze materiały zawierają między innymi tlenek glinu (aluminum). Nowoczesne substancje do wytwarzania produktów ceramicznych klasyfikuje się jako "zaawansowane", a zawierają one między innymi węglik krzemu czy węglik wolframu. Oba te związki chemiczne cenne są ze względu na ścieranie, przez co często wykorzystywane są do produkcji osłon sprzętu stosowanego w górnictwie do rozkruszania. Taka "zaawansowana ceramika" znalazła zastosowanie także w medycynie oraz przemyśle elektrycznym i elektronicznym. Ze względu na na swoje właściwości, wyroby ceramiczne wykorzystywane są często w miejscach narażonych na działanie czynników atmosferycznych czy agresywnych substancji.


Do Europy ceramika artystyczna zawitała na dobre w XV wieku. Seryjną produkcję zainicjowano w XIX wieku, kiedy to ulepszono procesy technologiczne. W XX wieku zaś najwybitniejsi artyści wykorzystywali możliwości ceramiki artystycznej. Jednym z nich był między innymi Pablo Picasso.

Podstawowymi metodami wyrobu ceramiki artystycznej są: lepienie, odlewanie, toczenie na kole, toczenie i prasowanie mas półsuchych.

Wyroby mogą być zdobione poprzez: pokrywanie szkliwami i polewami, ręczne lub mechaniczne malowanie, drukowanie, złocenie, wytłaczanie, naklejanie ornamentów, użycie rylca.

W zależności od użytych surowców ceramikę dzieli się na: wyroby garncarskie, wyroby fajansowe, wyroby kamionkowe, wyroby porcelanowe.

Poniżej zobaczyć możecie zdjęcia ceramicznych naparstków z mojej kolekcji (ceramiczny naparstek Bolesławiec grochy, Bolesławiec - Polska, ceramiczny naparstek Bolesławiec żółty i niezapominajki, Bolesławiec - Polska, ceramiczny naparstek Bolesławiec w grochy, Bolesławiec - Polska).


Surowce ceramiczne możecie znaleźć na stronie Art Ceramika.

Do napisania tego artykułu wykorzystałam informacje oraz zdjęcia znalezione na stronach: pracowni ceramiki artystycznej Berkanan, ceramiki, fotografii Tajgi, Mocoloco, Putnam Arts Council, Wikipedii oraz angielskiej Wikipedii.

http://naparstek.com.pl/

*  *  *
Zdjęcia naparstków, wykorzystane w tym artykule są moją własnością.
Proszę o niewykorzystywanie tekstów ani zdjęć bez mojej zgody.
W razie jakichkolwiek pytań, proszę o kontakt drogą elektroniczną.

0 comments:

Post a Comment

Bardzo dziękuję, że do mnie zaglądasz i zostawiasz kilka słów od siebie.
It's nice to see you return and leave your comments.

Related Posts with Thumbnails
 
speedbloggertemplate.co.cc. Powered by Blogger.com